شقایق گفت با خنده : نه بیمارم نه تبدارم، اگر سرخم چنان آتش، 
حدیث دیگری دارم 
گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی. 
نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی 
یکی از روزهایی 
که زمین تبدار و سوزان بود 
و صحرا در عطش می سوخت 
تمام غنچه ها تشنه 
ومن بی تاب و خشکیده 
تنم در آتشی می سوخت